خبرنگارانِ از زن و مرد، پیر و جوان و حتی نوجوان در غزه به شهادت رسیدند تا صدای مردم این شهر به جایی نرسد و خبر شهادتشان آخرین خبر باشد.
طاهر آنلاین_ یادداشت/ زری طاهری پرکوهی| نیمه مهر ماه ۱۴۰۲ بود که خبرهایی مبنی بر آغاز جنگ رژیم صهیونیستی با غزه به گوش رسید، برای اطلاع از آخرین وضعیت این جنگ نابرابر (اسرائیل تا دندان مسلح و غزه‌ای که سلاحش سپر انسانی است)، از طریق فضای مجازی و رسانه‌های معتبر را دنبال می‌کردیم، رسانه‌هایی که بار اصلی‌شان را خبرنگاران بر دوش دارند.
خبر بعدی خبر شهادت چند تن خبرنگار در حمله اسرائیل به غزه بود، تیتر خبر حاکی از سوژه شدن خبرنگاران بود، این بار لنز دوربین‌ها خبرنگاران را هدف قرار داد در حالی که جان در بدن ندارند و سفیدپوش شده‌اند.
طبق گزارشات رسمی تاکنون اسامی بیش از ۱۴۰ شهید خبرنگار منتشر شده است و رژیم صهیونیستی در آخرین عملیات خود حتی به چادرهای خبرنگاران رحم نکرد.
سخت‌ترین قسمتش به وداع همکاران یک خبرنگار با پیکر شهیدش برمی‌گردد، گفته شده جنگ غزه حتی از جنگ جهانی دوم برای خبرنگاران کشنده‌تر بود یعنی شمار خبرنگارانی که به شهادت رسیدند از آن دوران هم بیشتر بود.
باوجود درخواست رسانه‌های جهانی برای حفاظت از خبرنگاران در غزه آن‌ها همچنان به بمباران خبرنگاران ادامه می‌دهد و غزه را تبدیل به قتلگاهی برای خبرنگاران کرده است.
گفته شده در غزه تقریبا هر روز یک خبرنگار در حال روایت به شهادت می‌رسد، حتی می‌گویند اسرائیل خبرنگاران را به آگاهی از حمله حماس متهم کرد و به این بهانه به قتل‌عامشان ادامه می‌دهد و وضعیت کشتار خبرنگاران هولناک است.
قطع اینترنت و به شهادت رساندن خبرنگاران غزه را تبدیل به سیاه‌چاله خبری کرده و منجر به قطع صدای خبرنگاران شده است.
خبرنگاران شهید در غزه حتی نتوانستند از فرزندان و خانواده خویش دفاع کنند، سلاحشان قلم و دوربین بود که سربازان رژیم صهیونیستی خلع سلاحشان کرد.
