سال دهم بعثت بود و وقت کوچ آسمانی خدیجه(س)؛ کسی که حضورش شب‌های رسالت را چراغ فروزان بود و گرمای وجودش ، دلگرمی دل محمد مصطفی(ص)...
طاهر آنلاین_او که تمام مهر و محبت خود را تا غار حرا می‌برد تا وفای به عهد همسری را با لبیک به ندای وحیانی پیامبر زمانش در هم آمیخته و اوج عشق الهی را در کوه‌های مکه به تصویر کشد. کسی که شایسته سلام پروردگار شد تا جبرئیل پیام‌آور درود خدا بر او باشد.
جبرئیل نزد پیامبر آمد و گفت: «خدیجه(س) همراه با ظرفی سرپوشیده که در آن خورش یا غذا یا نوشیدنی است نزد تو می‌آید، پس هر گاه آمد، سلام پروردگارش و سلام من را به محضر او برسان.»[1]
او که نهال پاک حضورش مأمنی برای شکوفه‌های امامت شد تا نسل فاطمه(س) تا مهدی موعود(عج) وام‌دار برکت وجودش باشند.
و اینگونه بود که ام‌المومنین بر رعنای قامت خدیجه کبری(س) نشست و در قرآن مورد توجه قرار گرفت؛ سعادتی که نصیب خدیجه(س) شد تا یازده امام از نسل او ردای امامت بر تن کنند.
و شاهد آن، این آیه است: «پیامبر سزاوارتر به مؤمنان است از خود آنان و زنان پیامبر مادران مؤمنان هستند.»(سوره احزاب آیه 6)
خدیجه(س) به راستی یاور دین اسلام شد و مونس محمد مصطفی(ص) تا حامی دین و پیامبری باشد که بر قله رسالت نشسته و هدایت‌گر دل‌های گمراه در جاهلیت است.
امیرمؤمنان علی(ع) در خطبه قاصعه می‌فرماید:
«روزی که رسول خدا(ص) به پیامبری رسید، نور اسلام به هیچ خانه‌ای وارد نشد، جز به خانه پیامبر(ص) و خدیجه(س) و من سومین نفر آنها بودم که نور وحی در رسالت را می‌دیدم و عطر نبوت را استشمام میکردم»[2]
خدیجه بانویی بود که در راه تحقق رسالت پیامبر(ص) و گسترش اسلام و آرمان‌هایش، همه ثروتش را انفاق کرد تا آنجا که پیامبر(ص) فرمود: «ما نَفَعَنی مالٌ قَطُّ مِثلُ نَفَعَنی مالُ خَدیجَةَ؛ هیچ ثروتی هرگز مرا سود نبخشید که ثروت خدیجه به من سود بخشید»[3]
ای خدیجه(س)…هزار رحمت و مغفرت حق بر طینت پاک تو باد! تویی که دارایی‌ات با سخاوت و جودی که داشتی موجب والایی مقامت شد و حال با رفتنت «عام‌الحزن» را برای همیشه در تاریخ اسلام به یادگار خواهی گذاشت تا همگان بدانند اقیانوس حضور تو منعکس‌کننده وسعت نور محمد(ص) بود.
سالروز وفات حضرت خدیجه کبری(سلام الله علیها) تسلیت باد.
