رفتنش برای همیشه ناباورانه است، شهادت شهید جمهور آیت الله رئیسی تلخ و جانسوز است اما مایه افتخار، چرا که او در مسیر خدمت سوخت و دنیا را عزادار کرد.
طاهر آنلاین_یادداشت| شب میلاد امام رضا (ع)، یار دیرینه‌اش بود که خبر تلخ سقوط بالگرد حامل رئیس جمهور به گوش رسید از آن خبرهایی که دل را لرزاند و خواب را از چشمان همه گرفت، به صبح نرسیده خبر با این تیتر که “رئیس جمهور و هفت تن از همراهانش به شهادت رسیدند” تکمیل شد.
ناباورانه بود، همین دو سه روز قبل برای بار دوم مهمان استانمان شده بود، همان چهره جدی با همان ابهت، دغدغه و تلاش، فامیلی‌اش رئیسی بود و لایق ریاست جمهوری کسی فکرش را هم نمیکرد که به این زودی آن هم در این برهه حساس که تنها حدود یک سال از عمر دولت سیزدهم باقیمانده رخت سفر بسته و به سردار شهید حاج قاسم سلیمانی و رئیس جمهور شهید رجایی بپیوندد.
از همان دقایق اولیه اعلام خبر شهادت شهید جمهور آیت الله رئیسی، کلیپ و فیلم‌هایی از خدمت در فضای مجازی و رسانه ملی منتشر شد، اشک و آه تنها چیزی بود که لحظه‌ای منی که با اخبار مربوط به دولت شهید رئیسی بیگانه نبودم را تنها نمیگذاشت.
گفتم تنهایی، دلم چند برابر سوخت از اینکه فیلم حضور رئیس جمهور در مرقد مطهر امام هشتم (ع) را بارها و بارها دیدیم و با اشکش گریه کردم.
راستی شهادت وزیر خوش قد و بالای امور خارجه دولت سیزدهم حسین امیرعبدالهیان هم ناباورانه بود، همینطور استاندار جوان تبریز، امام جمعه اهل دلش، محافظ مظلوم رئیس جمهور که لحظه‌ای تنهایش نگذاشت و البته سه خلبان رشید و خبره که هرگز فکر نمیکردند در این پرواز یعنی پرواز آخر در جوار مردانی از جنس دولت به شهادت برسند.
چقدر این غم آشناست، یادآور ۱۳ دی ماه ۱۳۹۸ سالروز شهادت حاج قاسم و یارانش و البته تکه تکه شدن بدن مطهرشان و پیدا شدن انگشتر که دوباره تکرار شد.
یک روز گذشت تا توانستم به خودم بیایم گویی بار دگر پدرم را از دست دادم ناخداگاه اشک از گوشه چشمانم جاری میشود لباس سیاه بر تن کرده و حال خوشی ندارم.
تلویزیون لحظه به لحظه از مراسم تشییع پیکرهای شهدای خدمت برنامه پخش میکند، با مشاهده سیل عظیم جمعیت عزادار برای شهادت رییس جمهور و همراهانش به او و یارانش افتخار میکنم.
شهادت مظلومانه آیت الله رئیسی مردم بیش از یک چهارم کشورهای دنیا را نیز عزادار کرده، ادای احترام سران کشورها ضمن حضور در ایران به پیکر مطهر رئیس جمهور و یارانش افتخاری دیگر است، با خودم میگویم ۲۸ سفر خارجی در طول ۳۴ ماه دوران خدمت توسط آیت الله رئیسی واقعا توجه است کاش نمیرفت و به اقداماتش در حوزه دیپلماسی ادامه میداد.
چرا نمیتوان باور کرد، تازه فکر میکردم در انتخابات بعدی ریاست جمهوری قطعا آقای رییسی با اختلاف زیادی رییس جمهورمان خواهد شد و باز به مازندران سفر میکند و برایمان برکت می‌آورد، او منتخب خودم بود با تحقیق و پیگیری به او تک رای داده بودم.
بیقرارم، نگرانم و باورم نمیشود، نمیدانستم با رفتنش انقدر همه چیز به هم میریزد، قطعا این داغ فراموش نمیشود، ما هم نسلی شده‌ایم که رئیس جمهورمان شهید شد و این در تاریخ ماندگار خواهد شد.
روزی صد بار میگویم خدا عاقبت را به خیر کند، خدایا مسئولیتی که روی دوش شهید آیت الله رئیسی سنگینی میکرد و خواب و خوراک را از او گرفته بود به رییسی دیگری واگذار کن، این مردم عادت کرده‌اند مردانی از جنس خدا ببینند و خدمت را از دستان آنان دریافت کنند، مردانی که در عین مهربانی در مقابل ظلم خشمگین و جدی هستند.
از طرفی همه میگویند شهید جمهور مزد خدماتش را گرفت اگر شهید نمیشد جای تعجب داشت، اما خیلی زود بود، کاش لااقل رسالتش در این دولت را به پایان میرساند، کاش حالا که نیست دولتمردان دستورات روی زمین مانده‌‌اش را احیا و عملی کنند و مردی از جنس خودش ادامه دهنده راهش باشد.
گفته شده پیکر مطهر رئیس جمهورمان سوخته و تکه تکه شده، او در راه خدمت سوخت همانطور که قلب و روح ما از شنیدن خبر پیدا شدن پیکرش در دل جنگل‌های دورافتاده زیر کوه‌های بلند سوخت.
